Bubbels

Zó’n leuk modewoord! Je ziet het vaak op aankondigingen van kinky restaurants: Çomfort food & Bubbles (op z’n Engels dan), of in kersttijd: ‘Bubbles & Bells’. Blijkbaar verkoopt ‘bubbles’. Logisch eigenlijk ook want je verbindt het aan positief getinte woorden als ‘bruisend’ en ‘sprankelend’ (‘sparkling!’)

Dit is een pleidooi om in veel verschillende ’bubbles’ te leven. Want ‘leven in zijn eigen bubbel’ heeft -én terecht- een heel negatieve klank gekregen. Zíjn eigen bubbel.
Ja, want als we zoiets zeggen dan hebben we het eigenlijk nooit over ons zelf. Ik leef niet in een bubbel. Toch?

Ik dacht hier aan toen ik weer een melding van LinkedIn ontving. Iemand had een ‘ínspirerende cursus’ met succes voltooid waarop talloze ‘volgers’ de cursist met hartverwarmende woorden een hart onder de riem staken en tenslotte kwam ook de cursusleider melden dat deze had genoten van een zeer betrokken groep en wist waarachtig nog een niet eerder genoemd compliment mee te geven aan de cursist.

Prachtig toch? Waarom daar nou weer cynisch over doen? Laat die mensen elkaar nu positieve energie en complimenten geven. Wat geeft het dat er bij elke volger die ‘commentaar’ geeft ook eigen naam, functie en bedrijf(je) genoemd wordt. Dit is toch de wereld waarin we leven? Zien en gezien worden door potentiële relaties. En dan helpt het echt dat je daar energiek en positief lading aan geeft. Die complimenten worden echt wel gemeend en dat er een stukje eigenbelang op mee lift: so what?

Niemand praat op LinkedIN over tegenslagen

En daar haakt het soms bij mij. Het is allemáál zo geweldig. Zo succesvol, gaaf en -kwam ik ook tegen- ‘inspiring’.

Niemand die praat over tegenslag, misgelopen opdrachten of erger. Dat doe je gewoon niet in deze bubbel. Hier straal je moed, vastberadenheid en -mánnetjes- viriliteit uit!

Ik vraag me dus af of de werkbubbel niet meer je leven bepaalt dan je lief is. Dat je in je bubbel een rol speelt. En misschien pijnlijker: of je je realiseert dat bepaalde bubbels blijkbaar niet in balans zijn met wie je echt bent.
In mijn eigen LinkedIn bubbel gaat het veel over onderwijs en het welbevinden van de werkers daarin. En te veel daarvan, óók LinkedInners, rollen ’s avonds moe, maar vooral ook leeg hun bed in.

Hmm…

Heidegger, de filosoof zegt het ongeveer zo: Het werkelijke verlangen van de mens is niet het hebben van succes of gelukkig zijn. Ook heel mooi, maar daaronder, nog veel dieper: het verlangen om te zijn. In balans met jezelf.

Ik dacht: ik meld het je toch even.