Oceaanzeilen

Het kan geen toeval zijn. In één week drie keer dezelfde ‘heenwijzing’.

• ‘De meest veilig plek voor een schip is de haven. Maar daar is hij niet voor gemaakt’
  Een spreuk onderuit een la die jarenlang mijn werkkamer sierde.
• Een uitspraak van Annemiek Schrijver, ja, die van dat bezinnings-programma vroeg op de zondagmorgen: De herfst doet haar intrede en alles verandert. Of we dat nou willen of niet. Dat leert haar dat onze enige optie is ons overgeven aan de werkelijkheid: Ontspan je maar, werkelijk niets is onder controle.
• En Van Rutger Bregman (van ‘De meeste mensen deugen’) lees ik in De Correspondent deze wake-up: Een fulltime carrière bestaat uit 2000 werkweken. Hoe we die tijd besteden is een van de belangrijkste morele beslissingen van ons leven, maar op dit moment verspillen talloze mensen hun tijd in suffe, nutteloze of zelfs schadelijke banen. De oplossing: morele ambitie.

Een appél om na te denken over onze -werkzame- toekomst. Een appél dat verder gaat dan waar alleen jij bij gebaat bent. Waar onze wereld beter van wordt. De tijd van verzekerd zijn van wieg tot graf lijkt, voor wie dat ambieerde, steeds verder achter de horizon te verdwijnen. Niets lijkt meer zeker. Poetin, milieu, inflatie; ze laten zien dat we niet veel meer opschieten met kabbelende banen in een prettige westerse bubbel van rijkdom. (Verdien je ‘modaal’ in Nederland dan hoor je al bij de 3,5% rijkste mensen op deze aarde – nog een keer Bregman)

Daar zou je van in paniek kunnen raken.
‘Niet doen!’ zegt Annemiek. Wen er maar aan en omarm dat werkelijk niets onder controle is.

Dat je een paar keer in die 2000 weken je haven uit vaart! De zee op. Of zelfs de oceaan. Uit je comfortzone. Het dek op en de wind in je haren.

Misschien dwingt deze tijd ons wel om bewuster na te denken over de zingeving van ons werkzame leven. Wat dragen we bij. Waaraan dragen we bij. En wat drijft ons daarin: Voor wie is het goed? Voor mezelf, mijn gezin, mijn vrienden. Of moeten we er standaard ook achteraan gaan denken:
Oók voor de ander en de Aarde.
En daarna nog een keer vragen: Wat draag ik daaraan bij in mijn 2000 weken.

Dat laatste komt in de buurt van Bregmans ‘morele ambitie’.
Voorwaarden: gemotiveerd en idealistisch.

Ik wens je een goede herfst!